۲۷ سپتامبر زادروز آوریل لوین

اَوریل رِمونا لِوین (Avril Ramona Lavigne); زادهٔ ۲۷ سپتامبر ۱۹۸۴ خواننده-ترانه‌نویس، طراح مد و هنرپیشه کانادایی است. او در بلویل، اونتاریو به دنیا آمد اما بیشتر جوانی‌اش را در شهر کوچکی در ناپانی سپری کرد.
در سن ۱۵ سالگی، اوریل همراه با شنایا تواین روی صحنه ظاهر شد و در ۱۶ سالگی، قراردادی را همراه با آریستا امضاء کرد. مدیر این شرکت نشر، آنتونیو «ال. اِی» رید پیشنهادی برای ساخت ۲ آلبوم به ارزش بیش از دو میلیون دلار به او داد. در سال ۲۰۰۲، لوین ۱۷ ساله، با اولین آلبومش با نام رها کردن وارد دنیای موسیقی شد.

آلبوم رها کردن لوین را تبدیل به جوان‌ترین «خوانندهٔ تک» کرد که تا آن‌زمان یکی از آلبوم‌هایش پُرفروش‌ترین آلبوم بریتانیا شده‌بود. آلبوم در آمریکا هم بسیار موفق بود و از آرآی‌اِی‌اِی گواهینامهٔ «چهار بار پلاتین» را دریافت کرد.
تا سال ۲۰۰۹، بیش از ۱۶ میلیون نسخه این آلبوم در دنیا به فروش رفت که تنها ۶ میلیون آن در ایالات متحده بود. ترانه بسیار موفق وی «پیچیده» توانست همانند آلبوم رها کردن در بسیاری از کشورها رتبه اول را به دست آورد.
دومین آلبوم اوریل لوین، زیر جلد من در سال ۲۰۰۴ عرضه شد و اولین آلبوم وی بود که توانست در ایالات متحده رتبه اول بیلبورد ۲۰۰ را به دست آورد و بیش از ۱۰ میلیون نسخه در سراسر جهان فروش کرد.

سومین آلبوم لوین با نام بهترین چیز لعنتی در سال ۲۰۰۷ عرضه شد. این آلبوم به سومین آلبوم شماره یک وی در جدول موسیقی آلبوم‌های بریتانیا تبدیل شد و همراه با اولین تک‌آهنگ او، «دوست‌دختر»، در بیلبورد هات ۱۰۰ در ایالات متحده بود. لوین پنج تک آهنگ شماره یک جهانی دارد که شامل ترانه‌های «پیچیده»، «اسکیتر بوی»،«با تو هستم»،«پایان خوش من»و «دوست‌دختر» است.

تا به‌امروز بیش از ۳۰ میلیون نسخه از آلبوم‌های لوین در جهان به فروش رسیده‌است و در حال حاضر با بیش از ۱۰٬۲ میلیون کپی از طرف RIAA یکی از هنرمندان برتر موسیقی از نظر فروش آلبوم در ایالات متحده محسوب می‌شود.
مجلهٔ بیلبورد لوین را به عنوان ۱۰مین خواننده برتر دهه ۲۰۰۰ میلادی معرفی کرده‌است.
همچنین نام او به خاطر فروش آلبوم‌ها، موفقیت‌اش در جدول‌های فروش موسیقی و تأثیر فرهنگی آثارش در آمریکا، در ردهٔ ۲۸اُم «بهترین حرکت‌های دهه» ثبت شده‌است. او در حال حاضر روی چهارمین آلبومش کار می‌کند که قرار است پیش از سال ۲۰۱۱ عرضه شود.

لوین فعالیت‌های موسیقی خود را از ضبط موسیقی به بازی در فیلم‌ها و طراحی لباس‌ها گسترش داد. او به عنوان گویندهٔ یکی از کاراکترهای انیمیشن آنسوی حصار در سال ۲۰۰۶ نقش ایفا کرد و در همان سال اولین فیلم خویش را با نام فست‌فود نیشن بازی کرد. در سال ۲۰۰۸ برَند پوشاک متعلق به لوین با نام ابی داون شروع به کار کرد؛ در ۲۰۰۹ اولین عطرش را با نام تجاری بلک استار عرضه کرد و در سال ۲۰۱۰ دومین عطر اختصاصی او با نام فُربیدن رُز روانهٔ بازار شد.

در ژوئیه ۲۰۰۶، لوین همراه با دریک ویبلی خواننده اصلی و گیتاریست گروه سام ۴۱ که دو سال با هم دوست بودند ازدواج کرد. این ازدواج برای بیش از ۳ سال دوام آورد و لوین در اکتبر ۲۰۰۹ خواستار طلاق شد.

ویبلی و لوین همکاری‌شان با یکدیگر را بعد از جدایی نیز ادامه دادند؛ ویبلی تهیه‌کنندگی چهارمین آلبوم لوین و همچنین تک‌آهنگ «آلیس» که برای فیلم سال ۲۰۱۰ تیم برتون، آلیس در سرزمین عجایب ساخته شده بود، را بر عهده داشته‌است.

اوریل رمونا لوین در بلویل، انتاریو زاده شد و فرزند "جودی نی لاشاو" و "جین کلاود لوین" است. پدرش اصلیت کانادایی فرانسوی دارد و نام او را اَوریل که معادل فرانسوی ماه اِپریل یا آوریل (به انگلیسی: April) است، انتخاب کرد.
پدربزرگ و مادربزرگ لوین کانادایی-فرانسوی هستند اما خود او به زبان فرانسوی صحبت نمی‌کند.

او برادری بزرگتر از خود به نام متیو و خواهری کوچکتر به نام میشل دارد. او دختری از خانواده طبقه کارگر جامعه بود و از دو سالگی همراه با مادرش ترانه‌های کلیسا را می‌سرود. زمانی که او ۵ ساله بود، به ناپانی در انتاریو، شهری با جمعیتی حدود ۵٬۰۰۰ نفر، نقل مکان کردند.

اگرچه او در مدرسه کشمکش‌هایی داشت و چندین بار به دلیل بدرفتاری از کلاس بیرون شده بود، پدر و مادرش پشتیبان او برای خوانندگی بودند. پدرش برای او میکروفون، جعبه درام، کیبورد و چندین گیتار آورد و زیرزمین خانه‌شان را به یک استودیو تبدیل کرد.
زمانی که لوین ۱۴ ساله بود، پدر و مادرش او را به جلسه‌های کاراواک می‌بردند. او همچنین در مراسم‌های کشوری همراه با گارث بروکس، دیکسی چیکس و شانیا تواین اجراهایی داشت.

او همچنین شروع به نوشتن ترانه‌های خودش نمود. اولین ترانه با نام «نمی‌توانم به تو فکر نکنم» بود که در مورد یکی از عشق‌های نوجوانی‌اش بود و بعدها خودش از آن به عنوان «یک چیز دلفریب» توصیف کرد.

”    در تمام عمرم می‌دانستم که این چیزی است که باید باشم… تصور می‌کردم چطور می‌تواند باشد که توسط موسیقی‌ام مشهور باشم؛ و هر روز رؤیا و خیال‌بافی می‌کردم.    “
—اوریل لوین، اخبار ان‌بی‌سی

در ۱۹۹۸، لوین برنده مسابقه‌ای رادیویی شد که به واسطه آن توانست همراه با همتای کانادایی‌اش شانیا تواین در "کورل سنتر" در اوتاوا در حضور بیش از ۲۰٬۰۰۰ تماشاگر اجرا نماید. تواین و لوین ترانه «چه چیزی تو را وادار به گفتن آن کرد» را اجرا کردند، لوین به تواین گفت که او "هنرمندی مشهور" خواهد شد. 

در هنگام اجرایی در "تئاتر اجتماعی لناکس"، لوین توسط یکی از خواننده‌ها به نام "استفن مد" شناسایی شد. او لوین را به خواندن در یکی از ترانه‌هایش با نام «رسیدن به آسمان»که در آلبوم ۱۹۹۹ آنها گنجانیده می‌شد، دعوت کرد.

پس از آن، لوین ترانه‌های «معبد دنیا» و «دو رودخانه»را برای آلبوم آینده مد، پنجره من به تو در سال ۲۰۰۰ اجرا کرد. در دسامبر ۱۹۹۹، اولین مدیر حرفه‌ای لوین، کلیف فابری، در هنگام اجرای لوین از ترانه‌هایی کانتری در کینگستون انتاریو، استعداد او را کشف کرد. فابری اجراهای وی‌اچ‌اس (VHS) ویدیویی لوین را به چندین شرکت موسیقی فرستاد و لوین شروع به دیدار با مدیران آنها نمود.

مارک جووت از نت‌ورک لوین را برای کار با پیتر زی‌زو در نیویورک در تابستان سال ۲۰۰۰ آماده کرد و او ترانه «چرا؟» را نوشت. اما در سفرهای بعدی به نیویورک بود که لوین توسط آریستا رکوردز شناسایی شد که اولین آلبوم خویش را توسط همان ناشر عرضه نمود.

در نوامبر ۲۰۰۰، کن گرانگارد، یکی از نمایندگان A&R ، آنتونیو رید رئیس-آینده آریستا رکوردز، را دعوت به دیدار با تهیه‌کننده پیتر زی‌زو در استودیوی آنها در منهتن نمود تا صدای لوین را بشنوند. آزمایش ۱۵ دقیقه‌ای لوین، باعث تحت تأثیر قرار گرفتن رید شد و او بلافاصله قراردادی به ارزش ۱٫۲۵ میلیون دلار برای دو آلبوم و یک ۹۰۰٬۰۰۰ دلار اضافی را برای پیش‌پرداخت انتشارات همراه با لوین امضاء کرد.در همین زمان، او احساس می‌کرد که به طور طبیعی با دسته اسکیترهای دوران دبیرستانش تطابق زیادی دارد، تصویری که در اولین آلبومش دیده می‌شد.

او حالا همراه با یک ناشر قرارداد امضاء کرده بود و تمام سعی‌اش را در موسیقی متمرکز کرده بود،اما هنوز مجبور بود که والدینش را از این تصمیمش مطلع کند. «من نمی‌خواستم این [قرار موسیقی] را برگشت بدهم. در تمام عمرم این رؤیای من بوده. آنها [پدر و مادرم] می‌دانند که چه قدر من این را می‌خواستم و چه‌قدر برای آن تلاش کرده‌ام.»

در ۴ ژوئن ۲۰۰۲، لوین اولین آلبومش را با نام «رها کردن» در ایالات متحده عرضه کرد. آلبوم چندی پس از عرضه در بیلبورد ۲۰۰ توانست رتبه ۲ را بگیرد، همچنین در استرالیا، کانادا و بریتانیا در مقام اول قرار بگیرد.

این موفقیت توانست لوین را در سن ۱۷ سالگی به جوان‌ترین خواننده‌تک که توانسته بود تا همان زمان در رتبه اول در بریتانیا قرار بگیرد تبدیل کند. با پایان ۲۰۰۲، آلبوم توانست گواهینامه چهار-بار پلاتین را از طرف RIAA بگیرد و او را به عنوان پرفروش‌ترین خواننده زن سال ۲۰۰۲ و پرفروش‌ترین آلبوم-اول سال ثبت کند. 

با آمدن مه ۲۰۰۳، این آلبوم بیش از ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نسخه در کانادا به فروش رسانید و از سوی انجمن صنعت ضبط موسیقی کانادا گواهینامه الماس را گرفت.

از سال ۲۰۰۹، فروش این آلبوم از مرز ۱۶ میلیون نسخه به صورت جهانی گذشت،و تنها با فروش ۶ میلیون نسخه در ایالات متحده، RIAA گواهینامه شش‌بار-پلاتین را به آن اعطا کرد.

لوین همراه با متیو جرارد ترانه‌ای با نام «بریک‌اوی» را برای کلی کلارکسون به خاطر موسیقی متن فیلم سال ۲۰۰۴ «خاطرات پرنسس ۲» نوشتند. این ترانه بعداً در آلبوم دوم کلارکسون با همین نام قرار گرفت و اولین ترانه آن آلبوم شد.
لوین بعد از آن ترانه «ایریس» را از گو گو دالز همراه با خواننده این باند، جان رززنیک اجرا کرد.

 و در اکتبر سال ۲۰۰۴ روی جلد مجله ماکسیم ظاهر شد. 
او بعداً ترانه متن فیلم اسپانج‌باب اسکورپنتز را ساخت و بیان کرد، «این آهنگ را کمی خشن ساختم، صداهای بلند زیادی از گیتار در آن دیده می‌شود و ما آهنگ را در وقت کم و با جنب‌وجوش زیادی ساختیم.» لوین آهنگ را با کمک تهیه‌کننده باچ واکر بازچینی نمود.

دومین آلبوم استودیویی لوین، «زیر جلد من»، در ۲۵ مه ۲۰۰۴ عرضه شد، در بسیاری از کشورها شامل استرالیا، مکزیک، کانادا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده رتبه اول را گرفت.

 این آلبوم توانست بیش از ۱۰ میلیون نسخه به فروش برساند. لوین بیشتر ترانه‌های آن را با کمک خواننده و ترانه‌نویس کانادایی «شانتال کریازوک» نوشت. همسر کریازوک، پیشرو گروه آور لیدی پیکس، رین مایدا تهیه‌کننده کمکی آلبوم بود که همراه با دان گیلمور و باچ واکر همکاری می‌کرد.

لوین بعداً توری با نام «زنده و غافلگیرکننده» را ترتیب داد که شامل ۲۱ تور کوچک برای تبلیغ آلبوم در ایالات متحده و کانادا بود که با همراهی گیتاریست اون توبنفلد همراه بود. هر اجرا شامل یک اجرای کوچک صوتی از ترانه‌های این آلبوم بود.

در پایان ۲۰۰۴، لوین وارد اولین تور جهانی خویش، تور بونِز شد که همراه با توقفی در هر قاره همراه بود و تا سال ۲۰۰۵ به طول انجامید.

لوین در سال ۲۰۰۴، دو جایزه موسیقی ورلد را برای «بهترین خواننده پاپ/راک دنیا» و «پرفروش‌ترین خواننده کانادایی دنیا» به دست آورد. او برای ۵ جایزه جونو در سال ۲۰۰۵ نامزد شد و ۳تای آنها را شامل «هنرمند سال» برنده شد. او جایزه «هنرمند مورد علاقه زن» را در هجدهمین فستیوال سالانه جایزه برگزیده کودکان نیکلودین به دست آورد و در هر نمایش تلویزیونی که در سراسر دنیا از طرف ام‌تی‌وی برگزار می‌شد، نامزد گردید.

زمانی که برای اولین بار لوین شهرت را کسب نمود، او برای رفتارهای پسرگونه‌اش شناخته می‌شد،به ویژه کراوات و ترکیب پیراهن‌های بدون آستین.او لباس‌های بگی، کفش‌های اسکیت‌دار،مچ‌بند و گاهی‌اوقات بندکفش پیچیده در اطراف انگشتانش و امثال آن را ترجیح می‌داد.

در طول عکس‌برداری‌ها، به جای پوشیدن لباس‌های "درخشان و عالی" او به پوشیدن "تی‌شرت‌های قدیمی و بی‌اتو" بسنده می‌کرد.

در پاسخ به طرز پوشش و تأثیرگذاری موسیقی‌اش، رسانه‌ها به او لقب "شاهدخت پاپ‌پانک" نهاده بودند.