۱۶ سپتامبر زادروز بی.بی. کینگ

رایلی بی. کینگ ( Riley B. King) (زاده ۱۶ سپتامبر ۱۹۲۵ – درگذشته ۱۵ مه ۲۰۱۵)، معروف به بی. بی. کینگ ( B.B. King)، نوازندهٔ مشهور گیتار الکتریک در سبک بلوز بود. از او به عنوان شاه بلوز (King of the Blues) یاد می‌شود.

نشریه رولینگ استون کینگ را در رتبهٔ ششم در میان گیتاریست‌های برتر جهان در تاریخ نامیده‌است. او برندهٔ ۱۷ جایزه گرمی است.

بی.بی. کینگ با نام اصلی رایلی کینگ در روستای اتا بنا در میسیسیپی زاده شد. او بیشتر کودکی اش را با مادر و مادربزرگش در یک مزرعهٔ پنبه کار می‌کرد.
او گفته قبل از آن که استعدادهایش کشف شود در مزرعه در آن زمان به ازای هر ۴۵ کیلوگرم پنبه ۳۵ سنت دریافت می‌کرد. در دورهٔ کودکی اش او از موسیقدانان بلوزی هم چون تی-بون واکر و لانی جانسون و بلایند لمون جفرسون موسیقدانان جازی همچون جنگو راینهارت و چارلی کریستین تأثیر می‌گرفت. بعد از مدتی کینگ متوجه استعدادش در خواندن شد و خواندن را در کلیسای روستا آغاز کرد.

مادر و مادر بزرگش بسیار دیندار بودند و او را همیشه برای مراسم دینی به کلیسا می‌بردند، در آنجا بود که او نخستین آموزه‌های موسیقی را از کشیش آنجا، آرچی فیرا، که از خویشاوندان دور او بود فرا گرفت. کشیش فیرا با استفاده از خواندن‌های هیجان انگیز و همراهی گیتار با آن مردم را موعظه می‌کرد. در آنجا بود که کینگ نخستین آکوردها را آموخت.

در سال ۱۹۴۳ کینگ به ایندیونولا در میسیسیپی نقل مکان کرد و توانست شغلی به عنوان رانندهٔ تراکتور پیدا کند.
در آنجا همراه با یک گروه موسیقی کلیسایی در رادیو ی محلی و کلیساها اجرا می‌کرد.

پس از پایان سربازی از دیگر اعضای گروه خواست تا برای موفقیت‌های بیشتر ایندیونولا را ترک کنند اما کینگ فهمید برای پیروزی باید به تنهایی عمل کند و در سال ۱۹۴۶ بعد از یک روزی سخت کاری بر روی مزرعه وقتی که می‌خواست تراکتور را از زمین خارج کند تراکتور خراب شد و کینگ با تنها دو و نیم دلار و گیتارش آنجا را به مقصد ممفیس ترک کرد و به نزد پسرخاله اش بوکا وایت، که خود از نوازندگان مشهور گیتار بود، رفت.
 

کینگ دوبار ازدواج کرده است، با مارتا لی دنتون، از سال ۱۹۴۶ تا۱۹۵۲ و سو کارول هال از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۶ هر دو ازدواج به خاطر ۲۵۰ اجرا ی کینگ در سال به طلاق انجامید. گفته شده او پدر پانزده فرزند و تا سال ۲۰۰۴ پدربزرگ پنجاه نوه است. او بیش از ۲۵ سال است که از مرض قند نوع دو رنج می‌برد و به همراه کریستال باورساکس در پیام‌های بازرگانی شرکت‌های مبارزه با دیابت شرکت می‌کرد.

او یک خلبان است و پرواز را در سال ۱۹۶۶ آموخت و خودش برای رفتن به کنسرت‌هایش پرواز می‌کرد. اما در سال ۱۹۹۵، زمانی که هفتاد ساله شد، به توصیهٔ بیمه و مدیر برنامه‌هایش پرواز را کنار گذاشت.
خوانندهٔ مورد علاقهٔ او فرانک سیناترا است. او در زندگی نامه ی خود می‌گوید که او هر شب قبل از خواب به آلبوم In the Wee Small Hours از فرانک سیناترا گوش می‌دهد. کینگ از سیناترا به عنوان کسی که در را به روی هنرمندان سیاهپوست گشود یاد می‌کند.
سیناترا بی.بی. کینگ را در دههٔ ۱۹۶۰ وارد کلوب‌های اصلی لاس وگاس کرده بود.