۲ سپتامبر زادروز کنستانتین هفتم

کنستانتین هفتم(Constantine VII Porphyrogennetos) ملقب به کنستانتین هفتم پُرفیروژنیتوس (به‌معنای زادهٔ اتاق بنفش) (زادهٔ ۲ سپتامبر ۹۰۵ — درگذشتهٔ ۹ نوامبر ۹۵۹) امپراتور بیزانس به‌طور مشترک از ۹۰۸ تا ۹۴۵ و سپس به‌تنهایی از ۹۴۵ تا هنگام مرگش در ۹۵۹ بود.

کنستانتین پسر لئوی ششم، امپراتور بیزانس از چهارمین همسرش زوئه کاربونوپسینا و برادرزادهٔ امپراتور الکساندر بود.

او در «اتاق بنفش» کاخ امپراتوری که مزین به سنگ سماق (پُرفیری) بوده و کودکان مشروع امپراتوران در آن به دنیا می‌آمدند زاده شد و لقب پُرفیروژنیتوسِ کنستانتین نیز اشاره به این موضوع دارد، هرچند که مادرش زوئه در هنگام تولد او هنوز با لئوی ششم ازدواج نکرده بود.

همچنین تولد او در اتاق بنفش امتیازی برای او محسوب می‌شد تا در فهرست جانشینان امپراتور قرار گیرد زیرا پسران امپراتورانی که در این اتاق زاده نمی‌شدند در مقامی پایین‌تر نسبت به بنفش‌زادگان داشتند.

کنستانتین هفتم همچنین به خاطر نوشتن چهار کتاب با عناوین De Thematibus، De Administrando Imperio، De Ceremoniis و Vita Basilii که به توصیف شرایط امپراتوری بیزانس در آن دوره می‌پردازد مشهور است.

کنستانتین در سپتامبر ۹۰۵ در قسطنطنیه و پیش از ازدواج مادرش زوئه با لئوی ششم به صورت نامشروع زاده شد. با این حال به‌منظور مشروع‌سازی تولد او مادرش او را در «اتاق بنفش» کاخ امپراتوری به دنیا آورد و لئو که سرانجام صاحب پسری شده بود پس از تولد او با زوئه که چهارمین همسر او می‌شد و این موضوع خود خلاف قوانین کلیسایی بود ازدواج کرد.

کنستانتین سپس به‌طور نمادین در ۱۵ مه ۹۰۸ و هنگامی که تنها ۲ سال بیشتر نداشت به امپراتوری مشترک با پدرش لئو و عمویش الکساندر منصوب شد. لئو در ۹۱۲ و الکساندر در ۹۱۳ درگذشتند و کنستانتین با نایب‌السلطنتی اسقف‌اعظم نیکلاس میستیکوس در ۷ سالگی بر تخت امپراتوری نشست.

از آنجا که قدرت اجرایی هیچگاه در اختیار کنستانتین نبود او حتی پس از رسیدن به قدرت نیز وقت خود را صرف مطالعه و تحقیق نمود و ادارهٔ امور کشور را به فرماندهان و صاحب‌منصبان بیزانسی و همسر پرتلاشش هلنا واگذار کرد.

او در ۹۴۹ ناوگانی متشکل از ۱۰۰ کشتی را برای بازپس‌گیری جزیره کرت از اعراب به آنجا فرستاد اما این تلاش نیز همچون تلاش پدرش در ۹۱۱ با شکست روبرو شد. با این حال وضع در مرزهای شرقی بهتر بود و نیروهای بیزانسی در ۹۴۹ موفق به فتح ژرمانیکیه شدند و در ۹۵۲ نیز از فرات گذشتند.

اما امیر صیف‌الدوله در ۹۵۳ موفق به بازپس‌گیری ژرمانیکیه شد و وارد قلمرو امپراتوری بیزانس گردید. با این حال سرزمین‌های شرقی در نهایت توسط نیکه‌فوروس فوکاس که در ۹۵۸ موفق به فتح حدس در شمال سوریه گردید و توسط ژان تزیمیسکس که در ۹۵۹ توانست شَمَش‌شاد در شمال میان‌رودان را فتح نماید بازپس‌گرفته شد.

همچنین یکی از ناوگان‌های دریایی اعراب نیز در ۹۵۷ به‌دست یونانیان نابود گردید.

کنستانتین روابط دیپلماتیک قوی‌ای با دربارهای کشورهای خارجی از جمله دربار عبدالرحمن سوم، خلیفهٔ کوردوبا و اُتوی یکم، پادشاه آلمان داشت و در پاییز ۹۵۷ نیز اُلگا، شاهدخت روسیهٔ کیفی به ملاقات کنستانتین هفتم آمد. هرچند دلیل این ملاقات هرگز مشخص نشد اما او با نام هلنا غسل تعمید یافت و مردمش را به مسیحی شدن تشویق نمود.

کنستانتین در نوامبر ۹۵۹ در قسطنطنیه درگذشت و پسرش رومانوس دوم جانشین او شد. با این حال پس از مرگ کنستانتین چنین شایع شد که او به مرگ طبیعی نمرده و در اصل توسط پسرش و عروسش تئوفانو مسموم شده است.